Thomas Pelgrom (Amsterdam 1961) erft op achttienjarige leeftijd de camera van zijn vader, die op dat moment modefotograaf in New York is en onverwachts overlijdt. Om het gemis van zijn vader te compenseren, leert hij zichzelf fotograferen. In het begin maakt hij vooral modefoto's, net als zijn vader, later meer portretten en reisreportages. Tegenwoordig gebruikt Thomas zijn foto's vooral in collages en transfers.
Bij een transfer wordt de inktlaag van een inktjetprint gescheiden van het papier en op een nieuwe drager overgezet. Dat kan doek zijn, maar ook panelen of metaal. Deze transfers worden bewerkt met verf, inkt en andere materialen, dus ieder werk is one of a kind. Thomas maakt hierbij gebruik van zijn foto-archief, dat hij in meer dan vijfentwintig jaar als professioneel fotograaf heeft opgebouwd.
Als zoon van een fotograaf is Thomas opgegroeid met de visuele wereld van zijn vader en de sfeer van het fotograaf zijn in de jaren zestig en zeventig in Amsterdam. Het fotograaf zijn en het fotografische proces zijn belangrijke thema's in zijn werk. Hij gebruikt kleuren en materialen zoals je die tegenkomt in het geheimzinnige proces van de fotografie: de donkere kamer, dia's, negatieven en contactafdrukken, en maakt foto’s van foto’s.
Een foto is nooit het plaatje of het vastgelegde onderwerp, maar een uitdrukking van het fotograaf zijn. Foto’s worden door Thomas abstract gebruikt, waardoor degene die er naar kijkt sfeer herkent, zonder afgeleid te worden door het realisme van het beeld. De unieke sporen van beschadigingen en imperfecties die bij het maken van transfers ontstaan, maken het proces zelf zichtbaar en gaan deel uitmaken van het nieuwe beeld.